Cur castra ponere tam ridiculum est?

Ver non semper idem est. Nonnullis annis, Aprilis in colles Virginianos uno saltu prodigioso irrumpit? Et omnia scaena simul implentur, chori tuliparum integri, arabesces forsythiae, cadentiae pruni florentis. Arbores folia per noctem crescunt.

Aliis annis, ver digitis incedit. Pausa subsistit, pudore superata, sicut nepos meus ad ianuam, introspiciens, e conspectu se abdens, in vestibulo ridens."Scio te foris esse." "Intra" et ver insinuatur.brachia nostra

castrametatio
castra1
castra2

Cornus, pallide viridis, notis ferruginosis ornatus est. Intra calicem perfectum viginti seminum racemosorum nidificant. Quis gemmam cum reverentia inspicit: Ubi erant illa semina ante mensem? Mala fragmenta serici eburnei, roseo colore tincta, ostendunt. Omnia dormientia expergiscuntur?Primula, iris parvula, phlox caerulea. Terra calescit? Olfacere, sentire, ver in manibus dissolvere potes.

Aspice ad anemonas rutae, si placet, aut ad agrum pisorum, aut ad herbam pertinacem quae humeros suos per viam urbanam extendit. Sic erat, sic est, sic erit, in aeternum, in saecula saeculorum. In...certitudo in veloVere recurrente, quis longinquum autumnum timere potest?

castra3

Cum circumspicias, ver advenire invenies. Aura leniter faciem tuam tangit. Caelum caeruleum supra te est. Post pluviam, flores in horto florent. Animalia crescere incipiunt. Omnia vigore et fragrantia plena sunt. Optimum huius anni tempus, non potes id omittere et...amo id.

castrametatio4
castrametatio5

Ver advenit, viriditatem arboribus, roseum et flavum floribus affert. Activitatem animalibus. Spem hominibus. Sponsae canere incipiunt, agricolae fruges in agris serere incipiunt. Vere, ubique spe plena est. Homines solent dicere bonum initium dimidium esse factum. Ver autem initium anni est. Itaque id aestimare et quam maxime uti debemus. Conare semina vere spargere et bonam messem autumno accipies. Tum videbis quam magni momenti sit ver et quam...Pulchrum est.

castra6
castra7


Tempus publicationis: XXVIII Februarii, MMXXIII